ดังนั้นไกลสุขภาพจิตเป็นหัวข้อใหญ่ของการอภิปรายและนั่นคือเหตุผลที่ดี สำหรับผู้ที่มีปัญหาสุขภาพจิตและคนรอบข้างความตระหนักมากขึ้นและการศึกษาจะเป็นประโยชน์อย่างมาก

เกมอิเล็กทรอนิกส์ยังมุ่งที่ขาดการประชาสัมพันธ์ปัญหาที่เกิดขึ้นเป็นเกม มันเป็นการผจญภัยที่น่ากลัวโดยตรงแสดงให้เห็นถึงการต่อสู้ของผู้ที่มีภาวะซึมเศร้าที่รุนแรงและความวิตกกังวล

อย่างไรก็ตามมันพยายามทุกวิถีทางที่จะดึงตัวเองบางเกินไปหลังจากที่พ่อของเขาเสียชีวิตอย่างกระทันหันชีวิตสไตลส์เริ่มแย่ลง ชีวิตในโรงเรียน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งยากและมักจะเตือนเราของเวลาที่ผ่านมา เขาสูญเสียเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาแฟนของเขาพ่อของเขากิจกรรมนอกหลักสูตรและความสัมพันธ์ของเขากับแม่ของเขาเก้าหลา

ในทางตรงกันข้ามเขาถูกขังอยู่ในห้องน้ำทั้งวันดื่มไม่มีที่สิ้นสุดของกรด เขาหนีเข้าไปในหัวใจของเขาและต่อสู้กับความคิดของเขาเพื่อควบคุมชีวิตของเขา

มวยปล้ำอาจจะพูดความจริง สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเกมที่ธรรมดามาก คุณวิ่งตามทางเดินที่ไม่มีที่สิ้นสุดและถูกกระตุ้นโดยสไตลิสบุกรุกความคิด เมื่อคุณไม่วิ่งคุณจะเปิดลิ้นชักและตรวจสอบรายการที่สำคัญใดๆที่คุณต้องการที่จะย้ายไป

การผจญภัยที่น่ากลัวในเกมคือสิ้นหวังและไม่เอื้อต่อการเล่าเรื่องในมือ หนึ่งโดยหนึ่งเป้าหมายแต่ไม่มีสัญญาณว่าทำไมคุณถึงทำมัน จินตภาพ

ปริศนาเป็นง่ายๆเป็นว่าปัญหาของพวกเขาเกิดจากทิศทางที่คลุมเครือของสิ่งที่เกิดขึ้น โดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้าและไม่มีวิธีที่จะเน้นรายการแบบโต้ตอบซึ่ง exacerbates ภาวะซึมเศร้าของฉัน

แต่ละปริศนาเป็นประสบการณ์สั้นๆคุณลองหลายสิบของลูกบิดประตูหวังว่าหนึ่งในนั้นจะช่วยให้คุณได้รับกลับในการติดตาม

ความพยายามที่น่าชื่นชมแต่ไม่มีประสิทธิภาพ การต่อสู้ภายในระหว่างการเล่นและสไตลส์มักจะไม่สอดคล้องกัน

เมื่อความน่ากลัวของมันเพิ่มขึ้นเป็นจานของการเผชิญหน้ากับศัตรูที่ซุ่มซ่ามและการออกแบบที่น่าเบื่อทำลายพล็อตที่มีประสิทธิภาพ

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในการถ่ายภาพภาพยนตร์ ธรรมชาติของเกมเป็นเพียงเครื่องมือในการย้ายไปยังฉากตัดถัดไปหรือโฟกัสภาพ มีความสนใจเป็นพิเศษในจุดนี้

แต่ละรายการมีวัตถุประสงค์และช่วยให้เสียงของเกมทั้งหมด แต่น่าเสียดายที่สิ่งที่เกิดขึ้นคือพราวมากที่สุดเมื่อเกมตัวเองอยู่ในตำแหน่งรองในผลภาพ

แสงตัวเองบางครั้งกลายเป็นศัตรูของเกมและเลือกที่จะวางศูนย์กลางของฉากเหนือเป้าหมายที่สำคัญ

ในปีนี้เกมคอมพิวเตอร์แสดงมีรถพ่วงสำหรับเกมอิสระมากมายหนึ่งในนั้นดึงดูดสายตาของฉัน นั่นเป็นกลยุทธ์ของเฟย์ที่จะทำลายโลกของผู้หญิง

ฉันเป็นแฟนของเกมการเล่นบทบาททางยุทธวิธีมันน่ารักสไตล์ศิลปะและการนำเสนอที่น่าสนใจให้ฉัน

แม้ว่าองค์ประกอบเหล่านี้ยังคงมีอยู่ในผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายส่วนที่เหลือแม้จะมีความสามารถของพวกเขาไม่สามารถแยกแยะตัวเองจากผลิตภัณฑ์ร่วมสมัย

เรื่องราวเกี่ยวกับยุทธวิธีเฟย์เป็นเรื่องแฟนตาซีที่ค่อนข้างมาตรฐาน หลายปีที่ผ่านมามีการปะทะกันระหว่างโลกของมนุษย์และโลกของสิ่งมีชีวิตนางฟ้าออกจากเปลือกของแต่ละโลก

เฟย์และมนุษย์เดินเตร่โลกด้วยกันภัยพิบัติใกล้คุกคามทั้งสอง คุณเล่นเป็นดอกโบตั๋นหุ้นของคุณเต็มไปด้วยแสงดาวตัวเอกที่บริสุทธิ์เธอมองไปรอบๆเพื่อหาแม่ของเธอ

กับเธอคือสุนัขของเธอและนกของเธอ โบตั๋นเป็นแม่มดที่หายากในโลกนี้ ดังนั้นการเลือกปฏิบัติของแม่มดถือว่าเป็นสัญญาณของโชคร้าย

เหมือนแม่มดเฟย์เองก็เป็นวัตถุของการดูถูกดังนั้นความร่วมมือของพวกเขาเกือบจะถึงวาระ

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่เคยขุดค้นหัวข้อเหล่านี้มากกว่าพื้นผิว ไม่มีตัวละครแต่อุปมาของพวกเขาเขียนไม่ดี มีเสน่ห์และคุ้นเคย

เฟย์เป็นศิลปะที่น่ารักและมีเสน่ห์และเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตที่แปลกใหม่เช่นปีศาจและเอลฟ์ เสน่ห์หายไปเมื่อคุณตระหนักว่าไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งแรก

ตัวละครที่ดูเหมือนจะเป็นเพียงหนึ่งเอลฟ์และชิ้นส่วนของศิลปะที่ปรากฏเมื่อพวกเขาพูดหรือแสดง

ขาดการแสดงออกทางสีหน้าที่แตกต่างกันและเสียงทำให้ตัวละครดูธรรมดาเมื่อไม่มีสีหน้าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพวกเขามีสีหน้าเหมือนกัน

บนหน้าจอขนาดกลางอย่างไรก็ตามเมื่อศิลปะถูกขยายมันกลายเป็นพิกเซลมากและหยาบ นี้ไม่ได้เป็นปัญหามากกับคอนโซลเช่นสวิตช์ในโหมดมือถือแต่มันก็โดดเด่นมากในเครื่องคอมพิวเตอร์

น่าเศร้าที่เพลงประสบชะตากรรมเดียวกันเป็นศิลปะแม้ว่าทุกชิ้นในเกมจะค่อนข้างง่ายและฟังดูน่ารื่นรมย์มันไม่ได้มาก

ฟังเพลงเดียวกันอีกครั้งและอีกครั้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเดินทางในพื้นที่เดียวกันจะกลายเป็นซ้ำมากและน่ารำคาญ

ขึ้นอยู่กับความอดทนของคุณ อีกครั้งเหมือนศิลปะมันไม่มีอะไรผิดปกติกับมันแต่ไม่มีอะไรผิดปกติ